Erbwaffen vertaalt naar het Nederlands als "erfwapens".

Wapens worden vaak geërfd, de ontvangers van de nalatenschap staan dan meestal onvoorbereid voor de vraag wat er met de wapens moet gebeuren.

Hier vind je de belangrijkste informatie over het onderwerp erfwapens in een overzicht.

Erfenissen en het wapenrecht - erfbare goederen

Het erfrecht in de Europese ruimte is onderhevig aan strenge wetten, die zelfs voor wapens niet stoppen. Als erfgenaam is het in principe jouw recht om wapens en al het toebehoren uit de nalatenschap in jouw bezit te nemen. Echter, hieraan is een hoge administratieve last verbonden.

Wat gebeurt er als je een wapen erft?

In de eerste plaats ben je verplicht om de voor jou bevoegde wapenautoriteit op de hoogte te stellen van deze erfenis. Alleen al het vergeten of negeren van deze verplichting kan leiden tot een boete van maximaal EUR 10.000,-. 

Het kan soms wat moeilijk zijn om de bevoegde wapenautoriteit te vinden, omdat de autoriteit afhankelijk van de stad of gemeente meestal ondergeschikt is aan een andere autoriteit. In dat geval helpt een korte Google-zoekopdracht, of een telefoontje naar de lokale gemeentelijke of provinciale autoriteit of naar het dichtstbijzijnde politiebureau.

Als de eerste stap is gezet, is het belangrijk om uit te zoeken of de erflater (de overledene) ook een vergunning had voor het bezit van de geërfde wapens. Deze kan in de vorm van een wapenvergunning, een wapenbezitkaart, een jachtvergunning of meerdere van deze documenten zijn (tenzij het om vrije wapens gaat). In dat geval mag je de wapens wel behouden, maar moet je zelf de bijbehorende documenten bij de autoriteit aanvragen. En dit onder tijdsdruk: vanaf het moment van de uitdrukkelijke aanvaarding van de erfenis heb je doorgaans slechts een maand de tijd. Als je deze termijn overschrijdt en de wapens toch behoudt, dreigt opnieuw een boete van dezelfde hoogte.

Het gevolg hiervan is dat de autoriteit je betrouwbaarheid in twijfel kan trekken of zelfs kan ontkennen - en dan wordt het moeilijk. Want de betrouwbaarheid is weer een vereiste voor het aanvragen van de WBK.

Krijgt men als erfgenaam een wapenvergunning?

In principe wel, zolang je zelf niet onder een wapenverbod valt en nog geen vergunning hebt. Als er een wapenverbod is, wordt er een langdurige juridische procedure gestart. Als je al een wapenvergunning hebt, hoeft er alleen een registratie van de wapens op jouw naam te worden uitgevoerd.

Bij het verkrijgen van de wapenvergunning (in het kader van een erfenis) zijn er twee wegen:

Een behoefte hoeft in het geval van een erfenis niet aangetoond te worden, maar je moet je wapens onbruikbaar laten maken als je geen vakbekwaamheid kunt aantonen. Als je lid bent van een schuttersvereniging, verzamelaar bent of een jachtvergunning hebt, is er een behoefte en is de vakbekwaamheid aangetoond. Dan mag je het functionele geërfde wapen behouden, zoals het is. 

Voor welke wapens is een wapenbezitkaart vereist?

De soorten wapens waarvoor je een wapenbezitkaart nodig hebt, zijn wettelijk categorisch beperkt:

• halfautomatische kort- en langwapens,
• eenladers en herhalingswapens (als kort- en langwapens)
• jachtgeweren en
• luchtwapens met meer dan 7,5 Joule.

Let op: Er zijn drie verschillende wapenbezitkaarten in Duitsland. De groene variant is een soort standaardkaart waarop je in principe vergunningplichtige wapens kunt laten registreren. Na een voorlopige registratie door de bevoegde autoriteit moet je het wapen binnen een jaar aanschaffen - anders vervalt de registratie en moet je het wapen opnieuw aanvragen. Jagers ontvangen de groene variant wanneer ze een wapenbezitkaart aanvragen.

De gele kaart is uitsluitend bedoeld voor sportschutters en heeft betrekking op specifieke wapens. Je mag hiermee de volgende wapens aanschaffen:

• eenladers (getrokken en glad)
• meerschots herhalingslangwapens (getrokken),
• eenladers-kortwapens (voor patronenmunitie, éénloop) en
• percussiewapens (centrale ontsteking)
• en de bijbehorende munitie.

Als een sportschutter een ander vergunningplichtig wapen wil aanschaffen dat niet in de lijst van de gele WBK staat, moet hij een groene WBK met voorlopige registratie aanvragen. Dit omvat bijvoorbeeld halfautomatische pistolen, halfautomatische langwapens of herhalingsjachtgeweren.

De rode WBK is bedoeld voor deskundigen en wapenverzamelaars. Hierop worden vuurwapens van een bepaalde bouw- of functietype, van een bepaald verzamelgebied of - in zeldzame gevallen - voor vuurwapens van alle soorten geregistreerd.

Let op: Met een WBK mag je de betreffende wapens wel aanschaffen, maar niet dragen. Een jager mag zijn jachtwapens in zijn jachtgebied dragen, hetzelfde geldt voor hem en sportschutters op de schietbaan. Als je echter een wapen in het openbaar wilt dragen, heb je een wapenvergunning nodig waarin dit wapen is vermeld. Belangrijk om op te merken is dat de wapenvergunning niet recht geeft op het aanschaffen van andere wapens. Bovendien mag er ook geen munitie met de wapenvergunning worden aangeschaft.

Moet je alle erfwapens onbruikbaar maken?

Voor zover je zelf een vergunning voor het bezit van functionele wapens kunt voorleggen, is een blokkeringselement niet nodig. Besluit je echter toch om je erfwapens dienovereenkomstig te bewerken, moet je rekening houden met kosten. Bovendien moet de staat van onbruikbaarheid aan je bevoegde autoriteit worden aangetoond. Hetzelfde geldt voor vergunningplichtige munitietypes. Of je geeft ze aan een gerechtigde of het gevaarpotentieel wordt verminderd.

Wat zijn vergunningplichtige wapens?

"Vergunningplichtig" betekent dat je een speciale overheidsvergunning nodig hebt om bepaalde wapens te mogen bezitten. Dit omvat dus alle wapens waarvoor je ofwel een jachtvergunning of een wapenbezitkaart nodig hebt. Afhankelijk van het wapen geeft de betreffende vergunning recht op aankoop, bezit, transport, sportief gebruik op de schietbaan of ook op het dragen. Als je echter voor slechts één van je wapens geen vergunning kunt overleggen, ben je vanuit juridisch oogpunt een illegale wapenbezitter.

Mag ik de wapens als erfgenaam verkopen?

Als erfgenaam ben je de rechtmatige eigenaar van de erfwapens; ongeacht of deze functioneel zijn of onbruikbaar zijn gemaakt. In principe kun en mag je dus alle erfwapens en zelfs hele wapenverzamelingen verkopen. Een inspectie van de objecten en een schoonmaak verhogen de waarde en vaak besluiten verzamelaars meteen voor een hele collectie. Als je alleen individuele wapens wilt verkopen en je niet van alle erfstukken wilt scheiden, moet je goed overwegen welke daarvan je huis mogen verlaten. Erfwapens kunnen afhankelijk van hun leeftijd een hogere waarde hebben.

Of je nu privé een erfwapen wilt verkopen of het naar een handelaar brengt en de verdere verkoop van wapens aan experts overlaat, is vanuit juridisch oogpunt hetzelfde - zolang de voorwaarden voor de overdracht van vuurwapens worden nageleefd. Als je de moeite wilt vermijden, is het raadzaam om het via een handelaar of wapenverwerker te verkopen. Alternatieven zijn veilinghuizen of een online platform zoals wij, dat wapenverkopen expliciet toestaat.

Wees echter voorzichtig als je erfwapens wilt importeren / exporteren. Hier komen veel binnenlandse en buitenlandse voorwaarden samen, waarbij advies - of de algemene afhandeling via handelaren - het proces aanzienlijk kan vereenvoudigen.

Hoe wordt de verzending van erfwapens afgehandeld?

De verzending van wapens is in Duitsland weliswaar mogelijk, maar mag alleen worden uitgevoerd door speciaal daartoe bevoegde wapentransportbedrijven. Ook de transportbedrijven moeten de juiste betrouwbaarheid aantonen om met dergelijke apparaten te mogen omgaan. Ze moeten bij de overdracht dezelfde voorwaarden vervullen als jij of andere verkopers: de garantie dat de koper van het wapen dit ook mag bezitten.

Bovendien geldt: als de bijbehorende munitie ook verzonden moet worden, moet deze verzending apart van de wapens plaatsvinden. Sommige aanbieders verbieden de verzending van munitie in het algemeen. Het nadeel: als verzending gewenst is, kan dit uitsluitend via een handelaar die met dergelijke bedrijven samenwerkt. Als particulier is het niet mogelijk om dergelijke vervoerders in te schakelen - hier ben je gedwongen tot een persoonlijke overdracht, wat voor jou weer meer moeite en meer risico met zich meebrengt wat betreft controle en rechtsgeldigheid.