Rehwild is in Duitsland de meest gejaagde wildsoort. Elk jaar worden tot 1,2 miljoen stuks rehwild geschoten - daarmee is de oogst nog steeds aanzienlijk groter dan die van het zich steeds verder verspreidende wild zwijn (820.000 stuks oogst 2017/2018).
De jachtseizoenen verschillen enigszins van deelstaat tot deelstaat - in Saksen-Anhalt zou men ook van aprilbokken kunnen spreken, omdat ze daar al in april vrijgegeven worden. Traditioneel beginnen de bokken echter op 01.05. of op 16.05. Daarmee begint klassiek de jachtseizoen op schalenwild.
Jachtseizoen
De jacht op bokken, vanwege de trofee zeer populair bij jagers, heeft twee keer per jaar hoogconjunctuur: Een keer aan het begin van het jachtjaar in het voorjaar, omdat de bokken hun rustplaatsen zoeken. Op dat moment zijn ze meer in beweging en kunnen ze goed bevestigd worden vanwege hun afschrap- en rustplaatsen.
De tweede, voor veel jagers nog spannendere jachtperiode is de bronst, die afhankelijk van de regio ongeveer tussen half juli en half augustus plaatsvindt en ongeveer twee weken duurt. Deze tijd wordt ook wel bladtijd genoemd, omdat jagers met behulp van een beukenblad de bronstige roepen van de hindes nabootsten en daarmee de bokken aantrokken. Tegenwoordig worden hiervoor door de meeste jagers zogenaamde blatter gebruikt.
Tijdens de bronst zijn de bokken onvoorzichtig en veel in beweging - het is de bedoeling de hindes na te jagen en het eigen territorium tegen concurrenten te verdedigen. In deze tijd zijn de bokken vooral goed te bejagen tijdens de ochtend- en avondjacht, maar bij niet al te warm weer, of na een korte bui is jachtresultaat ook gedurende de dag mogelijk.
Juist regen speelt de gepassioneerde bokjager in de kaart: Ten eerste moeten de bokken weer droog lopen (het overige rehwild ook), anderzijds “verwaterd” regen de markeringen die bokken bij hun rustplaatsen met hun voorhoofd als geurmerken achterlaten. Vooral jonge onervaren bokken zijn geneigd deze na regen extra op te frissen.
De meeste bokken worden overigens in de avonduren, kort na zonsondergang geschoten - dit kan echter ook te maken hebben met het feit dat de enthousiasme voor de ochtendjacht bij veel jagers beperkt is.
De jachtperiode op bokken eindigde oorspronkelijk in de meeste deelstaten op 15.10., terwijl nu de jacht op jongen, hindes en smalrehen op de voorgrond stond. Inmiddels is de jachtperiode op bokken ook tot in december verlengd, enerzijds om ze ook bij groepsjachten te kunnen bejagen, anderzijds ook nu begunstigd door de hervorming van de federale jachtwet.
Of er ook in de late herfst nog op de bok gejaagd wordt, moeten jagers voor zichzelf beslissen. Daartegen spreekt, en dat was ook een van de redenen voor de traditionele jachtperiode, dat de bokken vanaf november afwerpen. Echter, onder de rozen vormen zich al groeven, als breukpunten, waar het gewei van de stam scheidt. In de winter lossen reeën hun territoria op en verenigen zich in sprongen, losse sociale structuren, die ze in het voorjaar weer oplossen. Wie in deze tijd nog rehwild bejaagt, moet voorzichtig zijn: Bokken zijn niet meer aan het gewei van de hindes te onderscheiden, maar aan de penseel, hindes hebben daarentegen een duidelijk zichtbare schort. Bij de jacht op vrouwelijke rehwild en jongen geldt vanzelfsprekend de regel, jong wild voor oud wild te schieten.
De jachtperiode voor al het rehwild eindigt afhankelijk van de deelstaat uiterlijk op 31.01.
Jachtwapen
Voor de jacht op rehwild zijn geweren vanaf kaliber .222 Remington (5,6 x 43 mm) of .223 Remington (5,56 × 45 mm) geschikt, die met een mondingssnelheid van ongeveer 1200 m/s nog iets sneller is dan zijn “kleine zus”. Tegenwoordig is het populairste wapen voor jagers niet meer de drilling zoals vroeger, maar het herlaadgeweer, dat slechts over één loop en één kaliber beschikt. Veel grotere kalibers zijn ook geschikt voor de jacht op rehwild, bieden meestal zelfs een hogere dodelijke werking, maar brengen ook een hogere wildbretvernietiging met zich mee. Om dit te vermijden, schieten veel jagers hun wapens voor de rehwildjacht met patronen van lichter projectielgewicht in.
Rehwild wordt door de meeste jagers tot ongeveer 150 m afstand beschoten. Voor schoten van grotere afstand zijn hogere schietvaardigheden vereist, dan wanneer men op ander schalenwild schiet, omdat het wildlichaam bij het ree een vergelijkbaar klein doel biedt. Een optiek met een hoge vergroting is dus van voordeel. Aangezien rehwild niet in het donker wordt bejaagd, is echter geen nachtglas vereist. De Gunfinder-aanbeveling luidt een glas met tot 10 of beter 12-voudige vergroting en een objectiefdiameter van 50 mm.
Warmtebeeld?
Hoewel de jacht op rehwild 's nachts niet is toegestaan, is het gebruik van een warmtebeeldcamera vooral in bosgebieden aan te raden, omdat anders veel wild over het hoofd wordt gezien. Reeën zijn juist tussen de bomen slecht te herkennen en bewegen zich vrijwel geruisloos. Theoretisch zouden in de schemering in het voorjaar zelfs bokken aan de hand van de warmtesignatuur van hun nog met bast bedekte, en daarmee doorbloedde gewei via de warmtebeeldcamera aangesproken kunnen worden, of herkend kunnen worden of bokken nog in bast zijn. Volgens onze ervaring vereist deze aanspreking echter extreem veel oefening en brengt een hoge foutkans met zich mee.
Veiling
