Klassieke loodmunitie wordt steeds meer verdrongen door loodvrije munitie. Jagers nemen deze door landelijke loodverboden veroorzaakte verandering hooguit kritisch waar, want loodvrije schrot brengt ballistische nadelen met zich mee:
Ten eerste zijn de vliegeigenschappen van staal schrot slechter dan die van lood schrot. Lood schrot kan in twijfelgevallen verder worden afgevuurd, omdat ze meer energie op het doel brengen. Bij staal schrot moet een maximale afstand van ongeveer 30 meter in acht worden genomen. Dat lood schrot meer energie op het doel brengt, is ook van belang bij de keuze van de schrotkorrelgrootte: Bij loodvrije munitie moet de korrelgrootte iets groter zijn dan bij lood schrot.
Een ander nadeel van staal schrot is dat ze gemakkelijker kunnen worden afgeleid. Bij een schot op harde oppervlakken of water vanuit een vlakke hoek bestaat bij loodvrije schrot eerder het gevaar van afketsers. Een omstandigheid die ook bij loodvrije kogelmunitie door jagers wordt bekritiseerd, omdat hierdoor het gevaargebied aanzienlijk vergroot.
Om uit geweren loodvrije schrot te kunnen afvuren, moeten ze staal schrotbestendig zijn. Dit volgt uit de volgende eigenschappen die staal of zacht ijzer met zich meebrengt:
Staal schrot is aanzienlijk harder dan lood, met een lagere specifieke dichtheid
Dit brengt naast de reeds genoemde gevolgen de volgende consequenties met zich mee:
- Bij gelijke aanvoer en korrelgrootte meer afzonderlijke schrotkogels
- hogere doordringkracht ondanks lagere inslagenergie
- snellere snelheidverlies van de schrotgarbe
- Afzonderlijke schrotkorrels vervormen niet meer in de loop, omdat ze te hard zijn. Omdat staal schrot niet meegeeft, neemt de belasting van de loop toe, bovendien worden afzonderlijke schrotkorrels zijwaarts “weg gedrukt” - gevaar van “rand schrot”
- Lagere dodelijkheid bij de jacht - De schrotkorrels dringen dieper in het wildlichaam door, maar geven minder schokenergie af.
Hieruit volgt voor de munitie:
Om dezelfde prestaties als een loodhoudende patroon te bereiken, moet loodvrije schrotmunitie sterker geladen zijn. Om te voorkomen dat de loop door de harde schrotkorrels wordt belast, moeten andere tussenmiddelen in de patronen worden ingebouwd, zodat er geen contact plaatsvindt. De staal schrotbestendigheid (zichtbaar op de loop als “lelie”) toont dus aan dat het wapen de hogere belasting aankan.
Veiling
