Niektóre rzeczy są więcej niż własnością. Stają się wspomnieniem, historią – częścią samego siebie.
Moja Sauer 202 Stutzen była dla mnie dokładnie tym: nie tylko kawałkiem rzemiosła, ale wiernym towarzyszem przez wiele lat.
Z nią przeżyłem nieskończone szczególne chwile – poranki pachnące zimnym powietrzem, ciche godziny pełne koncentracji, momenty, w których świat na chwilę stawał się całkowicie spokojny. Zawsze była przy mnie: niezawodna, precyzyjna, znajoma.
Każdy uchwyt, każdy ślad użytkowania opowiada coś – o drogach przez las, o spotkaniach, o przeżyciach, których się nie zapomina.
Nie jest mi łatwo oddać ten rzadki kawałek. Ale z całego serca pragnę, aby trafił w dobre ręce – do kogoś, kto/czy odczuwa jego jakość i docenia go tak samo, jak ja to robiłem.
Bo takich towarzyszy się zasługuje – i puszcza się ich tylko wtedy, gdy się wie: Ich historia trwa dalej.
Manche Dinge sind mehr als Besitz. Sie werden zu Erinnerung, zu Geschichte – zu einem Teil von einem selbst.
Meine Sauer 202 Stutzen war für mich genau das: nicht einfach nur ein Stück Handwerk, sondern ein treuer Begleiter über viele Jahre.
Mit ihr habe ich unzählige besondere Momente erlebt – Morgen, die nach kalter Luft rochen, stille Stunden voller Konzentration, Augenblicke, in denen die Welt für einen Moment ganz ruhig wurde. Sie war immer da: zuverlässig, präzise, vertraut.
Jeder Griff, jede Spur von Gebrauch erzählt etwas – von Wegen durch den Wald, von Begegnungen, von Erlebnissen, die man nicht vergisst.
Es fällt mir nicht leicht, dieses seltene Stück abzugeben. Aber ich wünsche mir von Herzen, dass sie in gute Hände kommt – zu jemandem, der/die ihre Qualität spürt und sie ebenso wertschätzt, wie ich es getan habe.
Denn solche Begleiter verdient man sich – und man lässt sie nur los, wenn man weiß: Ihre Geschichte geht weiter.