Podstawa prawna obrony koniecznej
Ustawodawca uregulował karną obronę konieczną w § 32 StGB, aby przyznać ludziom prawo do obrony w określonych sytuacjach. Zgodnie z tym prawem, nie działa bezprawnie ten, kto popełnia przestępstwo, które jest wymagane przez obronę konieczną. Prawo definiuje również pojęcie obrony koniecznej jako obronę, która jest niezbędna do odparcia bezpośredniego bezprawnego ataku na siebie lub inną osobę. Oznacza to, że obrona konieczna może być stosowana nie tylko w celu własnej obrony, ale także w celu udzielenia pomocy innej osobie, która jest atakowana. Jednak atak musi nastąpić bezpośrednio - powalenie napastnika na przykład po zakończeniu jego bezprawnego ataku nie jest obroną konieczną!
Zakres obrony koniecznej
Obrona konieczna może być stosowana zawsze, gdy osoba lub inna osoba jest atakowana. Obejmuje to nie tylko ataki fizyczne, ale także sytuacje, w których zagrożona jest własność lub prawo do mieszkania. Oznacza to, że obrona konieczna jest zawsze uzasadniona, gdy zagrożone jest jedno z chronionych dóbr prawnych, takich jak ciało, życie, własność lub honor.
Prawo do obrony w sytuacjach obrony koniecznej
W sytuacji obrony koniecznej osoba ma prawo bronić się przed atakiem. Ustawodawca wymaga, aby osoba stosowała najłagodniejsze dostępne środki. Ważne jest jednak, aby pamiętać, że to "najłagodniejsze środki" muszą być również wystarczająco skuteczne, aby bezpiecznie i ostatecznie odeprzeć atak. Osoba nie jest zobowiązana do najpierw wypróbowania łagodniejszych środków, aby sprawdzić, czy można w ten sposób powstrzymać napastnika. Wybór środków obrony zależy również od konkretnej sytuacji i dostępnych środków. Osoba nie musi wybierać obrony, która niesie ze sobą ryzyko obrażeń. Prawo do obrony zezwala na wszystko, co jest odpowiednie do bezpiecznego i ostatecznego odparcia ataku, pod warunkiem, że jest to najłagodniejsze dostępne środki. Ucieczka przed napastnikami nie jest uważana za łagodniejszy środek obrony. Osoba nie musi więc czuć się winna, że mogła uciec. Prawo nie musi ustępować wobec bezprawia.
Użycie broni w sytuacjach obrony koniecznej
W przypadku ataku osoba może również użyć broni, jeśli jest to najłagodniejszy dostępny środek. Załóżmy, że osoba jest nocą napadana w swoim domu przez dwóch zamaskowanych napastników, którzy grożą jej pistoletem. W szufladzie nocnej znajdują się gaz pieprzowy i młotek. Chociaż użycie gazu pieprzowego z perspektywy napastników byłoby łagodniejszym środkiem, w obliczu konkretnej sytuacji ataku prawdopodobnie nie byłoby wystarczająco skuteczne, aby bezpiecznie i ostatecznie zakończyć atak. Użycie młotka, które może spowodować poważne obrażenia, mogłoby w takiej sytuacji być uzasadnione, aby zapewnić własne bezpieczeństwo.
Jaka jest najlepsza strategia obrony?
Najlepsza samoobrona nie polega tylko na nauce technik walki, ale raczej na długoterminowych podejściach strategicznych. Chodzi o unikanie sytuacji, w których grozi przemoc, oraz skupienie się przede wszystkim na prewencji i zarządzaniu ryzykiem. Skuteczna samoobrona zaczyna się od świadomości własnego otoczenia i potencjalnych zagrożeń, które mogą się z tym wiązać. Obejmuje to rozwijanie pewności siebie, asertywności oraz umiejętności wczesnego rozpoznawania zagrożeń i odpowiedniego reagowania. Długoterminowe strategie obejmują na przykład poprawę własnej kondycji fizycznej, planowanie dróg ucieczki, budowanie silnej sieci społecznej, znajomość ram prawnych oraz korzystanie z technik komunikacji i deeskalacji. Działając proaktywnie i koncentrując się na różnych aspektach samoobrony, można w dłuższej perspektywie stworzyć najlepsze możliwości, aby unikać przemocy i skutecznie się chronić.
(Nie ponosimy odpowiedzialności za przedstawione informacje)