Jamnik, często nazywany również dachshundem lub przede wszystkim w języku myśliwskim tecklem, jest rasą psów myśliwskich, która jest hodowana w Niemczech. Istnieje kilka organizacji hodowlanych, które specjalizują się w hodowli jamników, takich jak na przykład Niemiecki Klub Teckli 1888. Jamniki należą do grupy 4 FCI.
Wygląd i charakter
Jamniki mają zwartą sylwetkę. Szczególnymi cechami rozpoznawczymi jamnika są jego wydłużona forma i stosunkowo krótkie łapy. Jamniki uważane są za bardzo muskularne, z wyprostowaną postawą głowy. Głowa jest w porównaniu do reszty ciała i łap większa, co jest wynikiem celowej achondroplazji, czyli skrócenia kończyn. Jamniki występują w różnych rozmiarach, ale także w różnych kolorach i rodzajach sierści. Sierść szorstkowłosa, krótkowłosa i długowłosa to typowe rodzaje sierści. Czarne, rude, dzikie lub ich kombinacje są powszechnie akceptowane. Z normy rasowej wykluczone są jednak jednokolorowe lub wielokolorowe białe jamniki. Również czarne jamniki bez podpalania są z tego wykluczone.
Jamniki uważane są za bardzo pewne siebie psy. Jest to bardzo pomocne w wielu dziedzinach łowieckich, takich jak na przykład polowanie na borsuki, od których pochodzi nazwa jamnika. Również podczas polowania na inne, bardziej oporne zwierzęta, jest to duża zaleta. Jeśli chodzi o polowanie w norach, jamnik jest samotnym myśliwym i musi podejmować własne decyzje, ponieważ przewodnik psa w takich sytuacjach nie jest w zasięgu. Jamniki jednak nie mają szczególnie dużej chęci do nawiązywania więzi. Oznacza to, że psy podczas szkolenia potrzebują kochającej konsekwencji i dobrego przewodnika, a szkolenie, jak w przypadku wszystkich psów myśliwskich, powinno zaczynać się jak najwcześniej, najlepiej już jako szczenię. Należy również pamiętać, że jamnik z zbyt dużą pewnością siebie w kontaktach z innymi psami może powodować konfrontacje, ponieważ może okazywać im zbyt mały szacunek.
Obszary zastosowania jamnika
Jamniki zostały specjalnie wyhodowane do polowania. Szczególnie do polowania w norach na lisy lub borsuki. Dzięki swoim krótkim nogom i stosunkowo małemu obwodowi klatki piersiowej, jamnik może wnikać do podziemnych nor zwierząt, aby je wypłoszyć, czyli zmusić do opuszczenia ich schronienia. Jednak jamnik nie nadaje się do stawiania dzikiej zwierzyny ani do angażowania się w walkę. Jamniki doskonale nadają się również do pracy w poszukiwaniu. Podczas polowań z nagonką, dzikie zwierzęta wypłoszone przez jamnika uciekają wolniej i bardziej oswojone, często zatrzymując się, co umożliwia znacznie lepsze celowanie. Dzięki temu rzadziej dochodzi do chybiń na uciekające dzikie zwierzęta.
Typowe choroby
Najbardziej charakterystyczną cechą jamnika są jego krótkie łapy. Jest to chondrodysplazja, forma achondroplazji. Wada ta jest wynikiem mutacji, która powoduje przedwczesne kostnienie stref wzrostu w długich kościach nóg, co prowadzi do skrócenia i wygięcia kończyn. Z powodu bardzo długiego kręgosłupa w porównaniu do nóg, jamniki również mają z tym problemy. Jednym z nich jest tzw. porażenie jamnika, które jest szczególną formą przepukliny dysku. W przypadku porażenia jamnika, nerwy w kręgosłupie są częściowo uciskane, co prowadzi do objawów paraliżu i utraty kontroli nad tylnymi kończynami. Aby temu zapobiec, należy zadbać o to, aby pies rozwijał wystarczająco silne mięśnie grzbietu poprzez dużo ruchu. Dzięki temu dodatkowo zapobiega się nadwadze, która sprzyja porażeniu jamnika. Gdy porażenie jamnika już wystąpi, nie można go wyleczyć. Istnieją jednak możliwości operacyjne, terapie fizyczne i leki, które mogą złagodzić dolegliwości.
Żywienie i pielęgnacja
Jamniki chętnie jedzą i dużo. Zasadniczo obowiązuje to, co dotyczy wszystkich innych ras psów myśliwskich: unikać nadwagi. Nadwaga nie tylko zwiększa ryzyko wielu chorób. W rzeczywistości zbyt wysoka waga u psów myśliwskich skraca również ich oczekiwaną długość życia. Ponadto jamnik jest ograniczony w swojej swobodzie ruchów, staje się wolniejszy i ociężały, co negatywnie wpływa na sukcesy w polowaniu. Jeśli chodzi o odpowiednie żywienie, smakołyki powinny być podawane tylko świadomie. Zaleca się regularne ważenie jamnika w celu kontroli wagi. Regularna karma dla psów powinna być wysokiej jakości i dostarczać psu wszystkich ważnych składników odżywczych, których potrzebuje do zdrowego i zrównoważonego żywienia. Szczególnie dobre i odpowiednie dla gatunku jest tzw. barfowanie. Psy otrzymują nie tylko dużo świeżego mięsa i podrobów, ale także dużą porcję suplementów witaminowych i mineralnych. Aby zapobiec niedoborom lub nadmiarowi składników odżywczych u jamnika, właściciele psów powinni zawsze konsultować się z weterynarzem lub hodowcą psów. Miski z wodą powinny być zawsze odpowiednio napełnione.
Jamniki wymagają regularnej pielęgnacji sierści, która jednak zależy od indywidualnej długości sierści. Aby zapobiec splątaniu, właściciel psa powinien czesać psa grzebieniem do psów kilka razy w tygodniu. Ponieważ jamniki mają bardzo silny instynkt łowiecki, ważne jest, aby oczyścić sierść z brudu lub niechcianych pasożytów. Nie można również zapominać o regularnym przycinaniu pazurów oraz kontrolowaniu zębów. Jamniki nie muszą być koniecznie kąpane, wystarczy, że sierść zostanie delikatnie oczyszczona szczotką. Jeśli jednak wystąpią poważne zanieczyszczenia sierści, należy sięgnąć po specjalny szampon dla psów. Aby zapobiec podrażnieniom oczu i błon śluzowych nosa, należy ściśle pilnować, aby piana nie dotykała twarzy jamnika.
Szkolenie i aktywności jamnika
Jamniki mają bardzo dużo energii i muszą odpowiednio dużo się ruszać. Dlatego jamnik jest idealnym towarzyszem na wędrówki lub długie spacery. Od czasu do czasu zrobienie przerwy nie zaszkodzi ani psu, ani właścicielowi. Jeśli jednak pan lub pani chcą wybrać się na wycieczkę rowerową lub pobiegać, lepiej zostawić jamnika w domu, ponieważ ze względu na swoje krótkie łapy nadaje się raczej do wolniejszego tempa. Jamniki również chętnie angażują się w wiele sportów psich, takich jak aportowanie. Psy czerpią dużą radość z szukania i przynoszenia piłek lub patyków rzuconych przez właściciela. Jamnikowi należy dać dużo czasu na węszenie i eksplorację, aby mógł się wyszaleć. Nie bez powodu hodowcy najczęściej zwracają się do doświadczonych myśliwych lub leśników w celu sprzedaży swoich szczeniąt, ponieważ u nich jamnik może prowadzić życie zgodne z jego potrzebami bez kompromisów.
Wady dachshunda
Dachshundy mają bardzo mało szacunku dla obcych ludzi i psów. Ponieważ dachshundy mają niesamowitą wolę, mają tendencję do szczekania. Dlatego właściciel psa musi wcześnie kontrolować to zachowanie swojego psa, aby pies poznał swoje granice, a właściciel mógł nadal utrzymywać dobre relacje z sąsiadami. Zwierzęta są przez swoją wydłużoną sylwetkę podatne na paraliż dachshundów.
Kleinanzeige
