Łowiectwo grubego zwierza odnosi się do wszystkich dzikich zwierząt żyjących na wolności, które podlegają prawu łowieckiemu i są parzystokopytnymi. Kopyta w języku myśliwych nazywane są "łapami".
Do łowiectwa grubego zwierza należą: sarny, dziki, daniele, jelenie, sika, kozice, świstaki, muflony, łosie i żubry (bizon europejski).
Poza sarną, wszystkie inne zwierzęta łowne zaliczają się do zwierząt wysokich. Dziki są w kilku aspektach szczególnością. Po pierwsze, jako jedyny gatunek łownego zwierza nie należy do przeżuwaczy, lecz do wszystkożerców. Po drugie, jako jedyny gatunek dzikich zwierząt nie można go przypisać do wołowatych ani jeleniów. Na koniec, z powodu dużej populacji i groźby wynikającej z afrykańskiego pomoru świń, obecnie w Niemczech nie obowiązują żadne okresy ochronne dla dzików.
Jelenie to zwierzęta z porożem, do których zaliczają się jelenie i łosie. W przypadku jeleni tylko samce corocznie rozwijają poroże jako broń czołową, które w ciągu roku jest zrzucane. Do jeleni należą sarny, daniele, jelenie, łosie i sika.
U wołowatych zarówno samce, jak i samice mają rogi, które nie są zrzucane, lecz rosną przez całe życie. Kozice, świstaki, muflony i żubry to wołowate.