Prawo łowieckie dzieli dziką zwierzynę w Niemczech na zwierzynę wysoką i niską. Terminy te mają historyczne pochodzenie. Za zwierzynę wysoką uznawane są gatunki dzikiej zwierzyny, których polowanie było szczególnie cenione i które z tego powodu były zarezerwowane dla wysokiej arystokracji (wysokie łowy). Polowanie na zwierzynę niską mogło natomiast być wykonywane także przez przedstawicieli innych stanów (nisza arystokracja, wyższa burżuazja itp.).
Do zwierzyny wysokiej zalicza się obecnie wszystkie zwierzęta z rodziny parzystokopytnych z wyjątkiem sarny. Ponadto do zwierzyny wysokiej należą głuszec, orzeł przedni i orzeł bielik. Wszystkie pozostałe dzikie zwierzęta należą do zwierzyny niskiej.
[zapytanie wyszukiwania="8x68"]
Kleinanzeige
