Pełnopłaszczowy pocisk to pocisk, którego płaszcz jest zamknięty z przodu, w kierunku wierzchołka. Płaszcz wykonany z miedzi, tombaku lub żelaza otacza rdzeń z twardego ołowiu. Pełnopłaszczowe pociski są stabilne pod względem masy i kształtu, co oznacza, że nie deformują się ani w celu, ani nie rozpadają się. Albo przebijają cel, albo pozostają w nim utkwione - bez zmiany kształtu lub rozprysku. Zazwyczaj są stosowane w wojsku, w strzelectwie sportowym lub podczas polowania na drapieżniki.
W przypadku użycia myśliwskiego zaletą pełnopłaszczowego pocisku w porównaniu do pocisku częściowo rozdzielającego lub deformującego jest to, że wyjście jest co najwyżej nieznacznie większe niż wejście. Skórka zwierzęcia drapieżnego jest w ten sposób mniej obciążona niż gdyby konstrukcja pocisku miała powodować większe wyjście. Wadą pełnopłaszczowego pocisku jest to, że w ciele zwierzęcia rozwija się tylko niewielki efekt destrukcyjny. Strzelając do zwierzyny płowej pełnopłaszczowymi pociskami, należy liczyć się z dużymi dystansami ucieczki.