Prawo łowieckie dzieli dziką zwierzynę w Niemczech na zwierzynę wysoką i niską. Terminy te mają historyczne pochodzenie. Za zwierzyną wysoką kryją się gatunki dzikiej zwierzyny, których polowanie było szczególnie cenione i dlatego zarezerwowane dla wysokiej arystokracji (wysokie łowiectwo). Polowanie na zwierzynę niską mogło być natomiast wykonywane także przez przedstawicieli innych stanów (niską arystokrację, wyższe mieszczaństwo itp.).
Do zwierzyny wysokiej zalicza się obecnie wszystkie zwierzęta kopytne z wyjątkiem sarny. Ponadto do zwierzyny wysokiej należą głuszec, orzeł skalny i orzeł bielik. Wszystkie pozostałe dzikie zwierzęta należą do zwierzyny niskiej.
Aukcja
